To dzieło Wilhelma Gutmanna wykonane w 1908 roku przedstawia spokojny krajobraz holenderskich wydm. Niemiecki artysta, znany ze swoich delikatnych pasteli, uchwycił surowe i atmosferyczne piękno wydm, gdzie subtelna gra światła i cieni wzmacnia wrażenie ponadczasowej natury.

Kompozycja przedstawia samotną postać w prawym dolnym rogu, stojącą na krętej ścieżce przecinającej krajobraz. Dominują zielone i ziemiste odcienie, podczas gdy burzliwe niebo dodaje całości melancholijnego wymiaru. Pastelowe akcenty, nałożone z delikatnością, nadają obrazowi mglisty i płynny wygląd.

Gutmannowi udaje się tutaj przetłumaczyć nie tylko spokój krajobrazu, ale także izolację jednostki wobec ogromu natury, co jest typową refleksją krajobrazów początku XX wieku.